چون بهار بازرنگ ،جایی نمی یابی بــــــــــــهار
هرسویش چشم افکنی ، باشد بهارش لاله زار
کوه سبزودشت سبزو رود وچشـــــمه ها روان
ناله کبگان و بلبل ، آیدش از کوهســـــــــــــــار
کوه ودشت آکنده باشد ، از بلـــوط وتاک و وول
بوته ها ی عطـــــــــــرگین بینی ، بهرجا و کنار
کنگروریواس و جاشیرزهرسویی، بروید در زمین
که ببردندآگهان ، از بهر بهبــــــــــــــــودی بکار
فرش هر جایی ، چـــــــویل و درمه ها و بیلهر
رنگ و رنگ گل ، گیاه ناشنخته بی شــــــمار
از دناآبی برون آید، بسان سلســــــــــــــــبیل
باخروش وجوششی ، گردد پدید زان آبشــــار
بگذراز آنجا و در دامــــــــــــان کوهش کن نظر
تنگه ای را بین ،که زآن آید برون رود بشـــــــار
چون بشــــــــاپور نام شاپورش برآن بنهاده اند
نوش چون آبش کنی ،بینی چه باشدخوشگوار
آرش یاسوج می دانی که در فرهنگ چیست؟
جایــــــــــــــــــــــگاه آتش برزین و برزنگی تبار
این همان خاکی است، درتاریخ گفتند بازرنگ
خاستگاه مردم برزنگی دشمن شـــــــــــــکار
آریــــــــوبرزن دراین خاک،تاخت بر یونان سپاه
نیزدر این خاک شد ،یونان ســـــپاهان تارومار
دیده بر اوراق تاریــــــــــخ افکن و ، این رازیاب
که بود یاســـــــــــــــوج ، برزنگی تباران یادگار
رشته ی کوه دنا ، هست یادگار باســــــــتان
یادونام باســـــــــــــتان ، از سیروگشت روزگار
گراوستا را بخوانی ، با دنایی آشــــــــــــــــــنا
باشد دئنا نیز، زامشاسپندان در شــــــــــــمار
پشت فـــــــــــــــــرودین نیز، نام دنا را می برد
چون آناهـــــــــــــــــیتا نماید ، مردمان را کامکار
دردنا بودست ، یزدان داد به کی خسروسروش
نوبت لهراســـــــب آمد ، تخت و تاج بر او سپار
راز تاریخ است مجیـــــدی ، در دنا و بازرنـــگ
پایگاه و شهر مــــــــــردان است این زرین دیار
سراینده :زنده یاد نورمحمد مجیدی کرایی