نوعـــــــــــروسی شده نازا چندی
زاو پدیدار نشد فــــــــــــــــرزندی
روز و شب در غم و اندیشه بدی
نزد هــــر کس به پی چاره شدی
گاه د رمطب دکــــــــــــــتر به دوا
گاه در خانه ملا به دعـــــــــــــــــا
گاه نزد رفــــــــــــــقا شکوه کنان
گاه درخانه رمــــــــــــــــــال روان
چاره درد ز هــــــــــــرکس پرسید
بهره از زادن فـــــــــــــــــرزند ندید
مامکی گفت به آن تازه عـــــروس
مکن از نازایی چهـــــــــره عبوس
که سترون شـــــــــــدن و نازایی
به که فـــــــــــــرزند بدی را زایی
سراینده : نورمحمد مجیدی کرایی